Rond het eind van de 18e eeuw verkoopt de provincie de landerijen, die zij in bezit heeft. Enkele statige boerderijen in de wijde omgeving van Maarhuizen, stammen uit deze tijd. De namen zien we ook nu nog terug als we door het gebied reizen. Sommige eigenaren kiezen voor een 'eigen naam', zoals de Enne Jans Heerd, de Sijboltsheerd, de Baatjeborg en de Wierdaheerd. Anderen kiezen ervoor om hun boerderij geografisch te vernoemen, zoals Lutkehuisterheerd 1, Schilligeham, 't Wilde Veld, Schaphalsterheerd en De Grote Meren.

Enne Jans Heerd

Eigenaar is Enne Jans Huizing. De Enne Jans Heerd is de laatste – vrijwel ongeschonden – kop-hals-romp boerderij van het buurtschap Maarhuizen. De totale oppervlakte van de Enne Jans Heerd was ongeveer 62 hectare. , oftewel 113 jukken. Een juk was een maat voor een stuk land dat door een span ossen in één dag geploegd kon worden. Een juk was niet overal even groot, in Maarhuizen stond het voor 0,54 hectare, in Baflo 0,58 en in Ranum 0,53 hectare.

Een andere maataanduiding was 'gras', wat stond voor een oppervlaktemaat land dat je nodig had voor één koe. Ook 'gras' was niet overal even groot.

Sijboltsheerd

De Heer van Wetsinge was eigenaar van deze boerderij en verpachtte het bezit. In 1821 verkocht hij het geheel aan Sijbolt Meerten Sijbolts, de naamgever van de boerderij. De oorspronkelijke boerderij is gesloopt en op de plek is een nieuw huis gebouwd.

Baatjeborg

De Baatjeborg werd in het midden van de 17e eeuw gebouwd door Bate de Sighers. Haar zoon, Wolter de Sighers kun je niet bepaald bescheiden noemen. Hij koos ervoor om zichzelf 'Batenborch jonker en hoveling te Baflo, Ranum, Maarhuizen, Mensingeweer en Eenrum' te noemen.

Lutkehuisterheerd 1

Lutkehuisterheerd 1 is vergaan. Mogelijk door brand of een overstroming. Het stond op een grote particuliere bezitting van de adellijke familie Onsta uit Sauwerd. Op de heerd woonde een pachter die het 'Onstaland' gebruikte. In 1459 deelde het pas gegraven Winsumerdiep het bezit in tweeën. Een brug verbond de beide delen met elkaar. Nadat de toenmalig eigenaar Eijlcke Onsta zich financieel in de nesten had gewerkt, werd het goed verkocht. In de 19e eeuw werd de wierde geheel afgegraven.

De bewoners van de boerderijen Schilligeham,  ‘t Wilde Veld, Schaphalsterheerd en de Grote Meren gingen op Maarhuizen naar de kerk.